درباره دوستی

از یک زمانی به بعد کم کم خصوصیات خود را می پذیری و از خوب هایشان استفاده می بری و بدهایشان را بهتر مهار می کنی. 

برای من این حقیقت بود که نمی توانم دوستی معمولی(غیرعاطفی) را برای مدتی طولانی نگه دارم. با هرکس که دوست شدم، بعد از مدتی دلم را زد، یا راهمان جدا شد، یا طرز فکرمان عوض شد، یا اتفاق های دیگر. این طور فکر می کنم که چرا من باید دوستی ام را با کسی برای همیشه نگه دارم؟ چه دلیلی دارد که با دوست دوران دبستانم همچنان در ارتباط باشم؟ در حالیکه دنیاهای ما کاملا متفاوت است؟ بعضی ها به راحتی این کار را می کنند و هنوز با دوستی بسیار قدیمی، ارتباطی نزدیک دارند. با اینکه دنیاهایشان متفاوت است ولی میگویند" زیاد مهم نیست، فقط هربار همدیگر را می بینیم درباره چیزهای روزمره حرف میزنیم"خوب من نمی توانم با همه در مورد چیزهای روزمره م حرف بزنم. 

علاوه بر این به صورت ادامه دار پیگیر احوال یکدیگر بودن برای من کار سختی است. چرا حداقل هفته ای یک بار باید به دوست زنگ بزنم و احوالاتش را جویا شوم؟ او که اموراتش بدون احوال جویی من می گذرد. چرا باید دائم مزاحم او شوم تا اتفاقات زندگیش را برایم تعریف کند؟  بعد از مدتی محتوای این تماس ها بسیار تکراری و کسل کننده می شوند. ولی گویا این تماس های مداوم برای بقای دوستی حیاتی هستند.

علاوه بر متفاوت شدن دنیاها، و کسل کننده شدن  دوستی، دلایل دیگری هم  هستند مانند دوری مسافت و مشغله هر روزه  که دوستی های مرا کمرنگ می کنند. اما برای بعضی آدم ها این دو چیز هم بر دوستی هایشان تاثیری ندارد.

شاید بهتر است ببینم هدفم از دوستی چیست؟ هدف من به شخصه از دوستی، گذراندن اوقات خوش و تفریح با هم و کمی رشد کردن است. البته در روزهای سخت هم اگر کمکی از دستم بربیاید انجام می دهم اما خیلی عمیق نمی شوم. گاهی به خوبی می توانم نشان دوستم بدهم که او برای من اهمیت دارد، البته بیشتر به صورت مناسبتی. شاید آدم هایی که با من دوست هستند، تحسین و گرامی داشت کافی از طرف من دریافت نمی کنند چون نمی دانم «کافی» چقدر است. توقعات و انتظارات خسته کننده اند. من دوست ندارم کافی باشم، در دوستی ها ترجیح میدهم مفید باشم: مختصر و مفید.

میتوانم امیدوار باشم که هنوز آن کسی را پیدا نکرده ام که می تواند یک دوست معمولی واقعی برای من باشد . شایداو آن بیرون منتظر من است تا با او یک دوستی معمولی ولی باکیفیت و با کمیت را آغاز کنم... بهتر است این طور فکر کنم.